Een super korte bijdrage tot het pensioendebat

‘Allereerst: wat is werk? Er zijn twee soorten werk: de eerste soort omvormt materie op of nabij het aardoppervlak in andere materie; de tweede soort bestaat erin andere mensen te zeggen dat ze dat moeten doen. De eerste soort is onaangenaam en slecht betaald; de tweede is prettig en goed betaald. De tweede soort kan onbeperkt uitgebreid worden: er zijn niet alleen degenen die bevelen geven, maar ook degenen die advies geven over welke bevelen moeten worden gegeven. Gewoonlijk worden gelijktijdig twee tegengestelde adviezen gegeven door twee georganiseerde instanties van mensen; dit wordt politiek genoemd. De vereiste vaardigheid voor dit soort werk is niet kennis van de onderwerpen waarover advies wordt gegeven, maar kennis van de kunst van het overtuigend spreken en schrijven (…)’

't Zijn woorden die ik uit een essay van Bertrand Russell vertaal. Het essay heet In Praise of Idleness en je kunt het hier lezen, downloaden en naar bed meenemen. In die paragraaf weet Russell de perversie van het huidige pensioendebat te vatten. Wijst hij niet op de olifant in de kamer? Wie adviseert er over de pensioenleeftijd van slecht betaalde mensen die onaangenaam werk verrichten? Zijn dat niet bijzonder goed betaalde mensen die prettig werk hebben? Die goed betaalde mensen zijn van mening dat de slecht betaalden hun onaangenaam werk langer moeten volhouden.

Flor Vandekerckhove