Kijk kijk: een hagedis

De Levendbarende hagedis

Op dinsdag 9 juli 2019, kort na de noen, begeef ik me op pad. Het is zonnig weer, een bries NNO tempert de zonnewarmte. Mijn tocht passeert het duingebied tussen Bredene en Oostende en ik bevind me op het pad dat, tussen het Duinengat en de Spinoladijk, over de Bredense duinen loopt. Hoog op het hoogste duin, vlak naast dat pad, zie ik in een flits een hagedis wegspurten. ’t Duurt te kort om het beest te kunnen beschrijven, wel lang genoeg om zeker te weten dat het een hagedis is. Ik ben de zeventig voorbij en van die voorbije tijd heb ik er veel in de duinen doorgebracht, maar nooit, nooit eerder heb ik hier een hagedis gezien. Nooit! 

Op de terugweg ontmoet ik Willy die de hond uitlaat. Ik vertel hem van de hagedis. Hij is helemaal niet verwonderd, hij weet dat het dier hier leeft, al menig maal heeft hij er een gespot, ook toen hij nog een knaap was. Hij vertelt het met zo’n grote vanzelfsprekendheid dat ik aan zijn woorden twijfel. Thuis raadpleeg ik het internet. In België komen vier hagedissen voor, waarvan één pootloze. Die kan het al niet geweest zijn, zonder poten spurt je niet zo rap weg. De duinhagedis dan? Wikipedia zegt dat die soort alleen in Wallonië voorkomt. Zelf wist ik niet eens dat ze daar duinen hebben. De muurhagedis? Daarvan zegt Natuurpunt: ‘In België vormen Samber en Maas de noordgrens van het natuurlijke verspreidingsgebied. Sinds 2004 duiken echter ook in Vlaanderen (…) steeds vaker exemplaren op. Uit onderzoek blijkt dat de soort (in 2016) hier al voet aan de grond heeft gekregen op 27 van elkaar geïsoleerde locaties.’ Wellicht heb ik de vierde soort gezien, de levendbarende hagedis: ‘De soort komt ook voor in drogere biotopen zoals struikheidevelden, duinen (…)’.

Flor Vandekerckhove