 |
| Links: Les idées claires (50 x 60 cm. 1958) van René Magritte. Rechts: Aan de rotsblokken van de oostelijke strekdam in Oostende. |
‘Alles wat we zien, verbergt iets anders.We willen altijd ontdekken wat er verborgen isachter wat we zien.’
(René Magritte)
Dingen — Op 7 juli 2007 (7,7,7, inderdaad), halverwege mijn dagelijkse wandeling, zat ik op het strand, geleund tegen zo’n rotsklomp aan de oostelijke strekdam in Oostende. Alles was als altijd — zon, zee, zand, zonnehoed — en ik dacht aan dingen die voorbijgaan. Maar die dag, toen ik opstond om de terugweg aan te vatten, en om me heen keek, zag ik dat het toch ietwat anders was. Ik kon er niet meteen de hand op leggen, maar toen ik het uiteindelijk toch deed, begreep ik dat het intussen 8 augustus 2008 geworden was (8, 8, 8, inderdaad.) Ik haastte me naar huis, schoor mijn wilde haren, nam een douche, zette mijn baret op en wachtte op dingen die gingen komen. Ze kwamen niet. Ik kan je verzekeren dat je daarna anders kijkt naar dingen die voorbijgaan.
P.S. Iemand meldt me: 'In 2007 werd het oude oosterstaketsel afgebroken en pas in 2008 werd gestart met de bouw van de oostelijk strekdam.' Godver, denk ik, 't zal dát geweest zijn.
De reactie laat me ook denken aan een uitspraak van Harry Mulisch toen die De ontdekking van de hemel (1992) inleverde bij De Bezige Bij. Daarin laat hij zijn hoofdpersonage uitstappen op treinstation Westerbork. Maar daar is geen station, en de redactrice, Maria Vlaar, moest Mulisch vertellen dat ze maar de bus moesten nemen. ‘Jawel hoor’, zei Mulisch haar, ‘er is wel een station Westerbork: in mijn roman.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten