Vijf gedichten van Amerikanen vertalen

Van links naar rechts: Charles Bukowski, Billy Collins, Edgar Allan Poe, Walt Whitman, Franz Wright. Ik vertaal niet alleen een gedicht van hen, ik declameer het ook, samen met die dichters of met andere grootheden uit de Amerikaanse cultuur, zoals Joan Baez of Bob Dylan.

Dode zeemeeuw is mijn vertaling van Dead Seagull, prozagedicht van de Amerikaanse dichter Franz Wright. Op YouTube breng ik mijn 

declamatie binnen in de plaat There’s a Light That Enters Houses With No Other House in Sight (2014), van David Sylvian⇲. Resultaat is een gecombineerde opname van Sylvians muziek, mijn vertaling van Dead Seagull  en de stem van dichter Franz Wright⇲ die het oorspronkelijke gedicht declameert (139). Klik op de URL: 

www.youtube.com/watch?v=1BBYGVk6IhQ 

I Saw The Vision Of Armies is een gedicht van Walt Whitman. Joan Baez declameert het origineel. In de YouTube-versie die ik ervan maak, lees ik tussendoor mijn Nederlandse vertaling, waardoor je én Baez hoort én mij. Samen ja. Ik zag het legervisioen (223): 

www.youtube.com/watch?v=n1yn0z2pwyk 

De uitvinding van de saxofoon is de vertaling van een gedicht van de Amerikaanse dichter Billy Collins⇲. U hoort het hem declameren, afwisselend met de lezing van mijn Nederlandse vertaling. Voor iemand als ik, die zijn deur niet uitkomt, is dat toch wel een merkwaardig optreden, de Amerikaan Billy Collins en ik! (123): 

www.youtube.com/watch?v=BFVu9XuJlPM

Dus je wilt een schrijver zijn is een vertaling die ik maakte van So you want to be a Writer, gedicht van Charles Bukowski. Wat een provocatie! Hoe terecht! (224): 

www.youtube.com/watch?v=rbgnbJMM_XA 

Annabel Verlee is mijn vertaling van Annabel Lee, gedicht van Edgar Allan Poe. De opname die ik als basis gebruik heeft een geschiedenis. Het was oorspronkelijk een 10 minuten durende jam van The Reaggaemasters. Later werd het nummer meer gestructureerd, met de gesproken woorden van Bob Dylan (opname van een van zijn radioprogramma’s). De muziek werd alzo een lange muzikale reis, sfeer, klanken, swing, melancholisch ritme. Op dit Youtube-filmpe wissel ik mijn Nederlandse vertaling af met Bob Dylan die het oorspronkelijke gedicht declameert. [Ook  te horen: Arthur Jeltema, keys; André van Vliet op guitar; Leon Elias percussie; bass drums Jan Sax; Rob van Nieuwenhuizen Sax; Ruud Rudeboy rest en bass. Met behulp van GarageBand werd het een nieuw geheel (371): www.youtube.com/watch?v=jACwttp6ssM