 |
| — Simonna Devriendt (°1924 - †2019) — |
In 2017 meldt Roland Vanmassenhove me dat een van mijn tantes in Wackerbout verblijft. Ik ga een kijkje nemen. Blijkt dat het Georgette Vandekerckhove is, een achternicht
van mijn vader, een achterachternicht van mij. Mijn tante is ze niet, als ik haar al ken dan is het van zien.
Georgette klaagt, is eenzaam, voelt zich in de steek gelaten. Van
levensvreugde is, zo te zien, nauwelijks nog sprake. In een zeldzame opwelling van
menslievendheid beloof ik haar regelmatig op te zoeken.
Het wordt een wekelijks terugkerende zondagse uitstap. Gaandeweg leer
ik andere residenten kennen, zoals Simonne Devriendt.
Simonne, zes jaar ouder, is Georgettes tegenpool. Georgette richt de
blik naar binnen, Simonne leest de krant. Georgette eet nauwelijks, Simonne eet
alles. Georgette is zwijgzaam, Simonne een spraakwaterval. Georgette
vraagt, Simonne geeft. Waar een mens zich bij Georgette afvraagt hoe lang het
nog moet duren, denk je bij Simonne aan iemand die gewis honderd wordt.
Georgette gaat eerst. Die zondag is haar deur gesloten. Simonne weet
dat Georgette in ’t ziekenhuis overleden is. We zijn het eens: ’t Was ook geen leven meer.
Als vanzelf blijf ik Simonne bezoeken. Ze zit vaker in haar kamer, trekt
minder naar het salon, ze mist Georgette. Wel blijft ze levendig vertellen.
Over grootouders die aan de vuurtoren wonen, in een huis waar de vloer
van zand is, over de bedrijven rond de vaart, over blende keuns
en andere oorlogsgerechten, over een fenomeen dat Franse mesdag
heet, over ’t leven zoals het is op ‘t Sas, over de DDR waar ze met haar man twee
keer heen gereisd is, over de zorg voor ouders en schoonouders, over het kinderrijke
gezin van haar dochter, over het accident van haar schoondochter, over de actualiteit,
over een messengevecht in lang verleden dagen, over Duitse
soldaten en tommy’s, over een onopgeloste moord in de jaren dertig, over …
Een verkoudheid houdt me twee weken van het woonzorgcentrum weg. Zondag
laatstleden neem ik de draad weer op. Alice Lievens vertelt me dat Simonne overleden
is. Iemand zegt: ‘Elke mens die sterft is
een verhaal dat uitverteld is.’ Da’s mooi gezegd, ik schrijf het op.
Flor Vandekerckhove
Simonna Devriendt (°20.05.1924 - †15.03.2019) — Georgette Vandekerckhove
(°10.11.1930 - †08.02.2019)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten