Een licht surrealistisch verhaal

De gebeurtenissen spelen zich af in de Prins Albertlaan, oostkant Oostende, westkant Bredene, en gaan van start in de Bang Bang Bar die zijn naam niet gestolen had. De bar bestaat niet meer, de vrouw waarvan sprake is met pensioen.

ONVERWACHTS had ze me opgebeld en nog dezelfde avond zat ik naast haar in de Bang Bang Bar. Ze was fel bijgewerkt, met dikkere lippen dan deze die ik in mijn tienertijd gekust had en belachelijk grote borsten. Ze zag mijn onrust, zei ze, en stelde voor om naar haar kamer te trekken, waar we rustig konden verderzetten, zei ze, wat we begonnen waren. Ik stemde toe.
Rode draperieën, rood tapijt, rode sprei op 't bed. Veel spiegels, gedempt licht. Ze legde haar armen rond mijn hals, en terwijl mijn handen op haar heupen rustten, zag ik in een spiegel de beweging van een kastdeur die achter me openschoof. In een reflex maakte ik een halve draai, hield haar als een schild voor me uit en keek recht in de ogen van de man die schoot. De kogel trof haar, maar bleef in het silicone van haar linkerborst steken, waardoor ze aan een gewisse dood ontsnapte.

Ik twijfelde niet en smeet me dwars door ‘t raam, recht in 't zadel, fietste tegen de verkeersstroom in en slalomde tussen auto’s. Dat ging goed tot wanneer mijn achtervolger m'n achterband stukschoot. Doordat ik nu op ijzer reed, maakte mijn fiets geen snelheid meer, ik smeet hem dwars over de weg, wat me enig respijt gaf, en duwde in paniek tegen voordeuren. Geen ervan ging open, behalve één.
Achter me sloeg de deur weer dicht en ik bevond me in een pikdonkere gang. Blijven staan of verdergaan? Terwijl ik twijfelde, hoorde ik in de verte een stem die twijfel zei. Weifelend ging ik eropaf. Ik legde mijn oor tegen een zijdeur en dacht na of ik ging aankloppen of niet. Of niet, hoorde ik de stem zeggen. Ik wist wel zeker dat ik die stem kende, ik brak me er het hoofd over, hoofd over, zei de stem, als de echo van mijn gedachten. Met een ruk trok ik de deur open. In het deurgat werd ik verblind door zonlicht, voorbijgangers staarden me geschrokken aan. Ik probeerde hen uit te leggen wat me overkomen was, maar mijn stem was in het huis achtergebleven.
Flor Vandekerckhove⇲

De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.