Confetti op Bloomsday in Oostende

In Ulysses⇲ van James Joyce dwaalt Leopold Bloom rond in de straten van Dublin. Het hele verhaal speelt zich af op 16 juni en elk jaar vieren fans over heel de wereld Bloomsday⇲. Sinds enkele jaren gebeurt dat ook in Oostende (foto). ‘In Ulysses probeert Joyce (inzet) alle mogelijke schrijfstijlen uit’, vertelt Koen Peeters⇲, mede-organisator van Bloomsday in Oostende. In onderstaand verhaal parodieer ik Joyces stijl in de laatste episode van het boek, de monoloog van Molly Bloom⇲.

NET ZOALS IK de confetti die tijdens de wandeling op mij neervalt als nattigheid ervaar zo zult gij de hierna volgende woorden als bladvulling ervaren en net zoals ik die nattigheid trotseer om in die confettiregen tot aan de vuurtoren te stappen zo zult gij deze woorden trotseren om ’t einde van dit verhaal te halen en dat ondanks ’t feit dat ge inmiddels bondigheid van mij gewoon zijt en daarom wil ik u toch eerst nog meedelen dat ge deze overbodigheid niet hoeft te lezen neen mocht ik u zijn sloeg ik ‘t over net zoals gij in mijn plaats niet in de confetti naar de vuurtoren zoudt wandelen omdat gij de dag liever in droogte doorbrengt maar goed we zijn beiden verwittigd en ik schrijf voort en voort en voort en yes ik maak van mijn hart een literaire steen want zoveel woorden schrijf ik al jaren niet meer neen ik schrijf alleen nog handpalmverhalen en extreem kort proza met lijnafbrekingen eenparagraafverhalen en mini-essays driezinnenverhalen poëtische oneliners en drabbles van exact honderd woorden een bedenksel van Monty Python zoals ge weet en bestemd voor lezers die na honderd woorden gehaast als ze zijn alweer sierlijk surfend skypend en swipend holderdebolder de onvoorstelbare diepten van het internet intrekken waar ze op de meest onverwachte plekken gedurende een extreem korte wijle met hun korte spanningsboog halthouden zoals dat gaat met Alessandro Baricco’s barbaren die ik inmiddels vervoegd heb want yes ik ben een collaborateur die zijn met groene dichtersinkt gevulde dichterspen allang aan de wilgen gehangen heeft en die niet langer aan boeken pleegt te ruiken zoals gij ongetwijfeld nog steeds welriekend doet en yes ik surf als ware ik een overjarige virtuele beach boy en terwijl ik nog aan ’t nadenken ben hoe ik dit zal laten landen heb ik alweer een filmpje bekeken waarin een journalist internationale kunstenaars opzoekt die net als ik barbaars tewerk gaan en heb ik al surfend met die kunstenaars kennis gemaakt en al swipend bezoek ik ook een vernissage en tussendoor schaaf ik verder aan dit verhaal ervoor zorgend dat ik Kenneth Goldsmith uit het net opvis waar hij mij zijn inzichten deelt en zegt dat literatoren die nu gelauwerd worden het nog altijd doen zoals hun negentiende eeuwse collega’s het hen voordeden personages creërend rond een plot terwijl schilders wel verplicht waren om zich te heroriënteren doordat de fotografie het hun vertrouwde terrein bezet had yes schilders moesten wel op zoek naar iets anders en volgens Goldsmith zal het internet soortgelijk effect op de literatuur hebben en ’t is waar wat hij zegt yes want wanneer je vandaag die nodeloos hoge boekenberg bekijkt zou een mens haast denken dat James Joyce voor niets langs de literatuur gepasseerd is met zijn Finnegans Wake yes en intussen is ’t gestopt met confetti regenen en zijn niet alleen mijn kleren droog maar is ook mijn woordenstroom aan ’t opdrogen waaruit weer eens blijkt dat aan alles een einde komt yes zowel aan de nattigheid van confetti als aan de bladvulling van dit verhaal en op ’t einde wordt ge door schrijver dezes onverwachts nog beloond met een epifanie want voor ’t eerst in vele jaren zie ik vandaag tot mijn genoegen de torenvalk weer rond Lange Nelle cirkelen yes.

Flor Vandekerckhove⇲

Heel Ulysses van James Joyce, gratis in pdf: klik hier⇲.