OP MIJN TOCHT door Vlaanderen — Brugge↗︎, Bornem↗︎, Dendermonde↗︎, Aalst↗︎, Geraardsbergen↗︎, Zarlardinge↗︎, Ronse↗︎, Kluisberg↗︎, Avelgem↗︎, Moerbeke↗︎, Menen↗︎, Ieper↗︎, Poperinge↗︎, Veurne↗︎, Rupelmonde↗︎, Alt-Hoeselt↗︎, Damme↗︎ — passeer ik Loppem, waar ’t kasteel niet te negeren valt. Het kasteel van Loppem↗︎: zijn doolhof, zijn feestzaal, zijn geschiedenis, ik wil er iets over schrijven. Tijdens de voorbereiding valt me iets op, iets wat vandaag niet meer gedaan wordt: in ’t deurgat staan. Ge moet u de tijd proberen voor te stellen: er is geen internet, geen Playstation, geen televisie, er is niets. Dus gaan de mensen in ’t deurgat staan. Dat is zo in onze straat en zo is ‘t blijkbaar ook in kasteelmiddens. Ik dacht, terwijl ik daar toch passeer, ga ik me fotograferen terwijl ook ik in dat deurgat sta. Wegens openingsuren valt dat tegen, ik kan er alleen van over ’t water naar wijzen. Meer geluk hebben (op foto 1) de Spaanse diplomaat Pedro Saura, de liberale politicus Paul-Emile Janson↗︎ (midden) en de socialist Edward Anseele↗︎ (rechts). Zij komen er op ’t einde van de Eerste Wereldoorlog overleggen↗︎ met koning Albert I die daar woont. De koning staat niet bij hen in ’t deurgat, dat doet hij wel op foto 4, waar hij rechts te zien is, met naast hem, in ’t wit, zijn echtgenote, de koningin, en daarnaast de Franse president Raymond Poincaré (midden). Achter Pointcaré staat de jonge Leopold (later koning Leopold III) en helemaal achteraan in ’t deurgat (pijl) staat een figuur waarin ik mijn grootvader Edmond Vandekerckhove herken of toch iemand die daar zeer goed op gelijkt.
Prinselijk verhaal op youtube
1 opmerking:
Das een aanvaarbare uitleg !
Een reactie posten