‘’t Ergste’ is een van de 200 driezinnenverhalen die ik aan ’t schrijven ben, nauwelijks drie zinnen lang: opening, midden, slot, telkens één zin. Sommigen noemen zo’n extreem kort verhaal een ristretto, naar analogie met het koffietje dat je in één slok uitdrinkt. Dit is nummer 79, nog 121 te gaan.
In ’t Ergste laat ik me inspireren door Bill Domonkos, meer bepaald door een van diens gif-kunstwerkjes die zich in de categorie Fair Use op ’t internet bevinden (Wikimedia Commons, Pinterest, Wikiart etc) en in mijn Youtubefilm uitsluitend gebruikt voor niet-commerciële doeleinden. Al declamerend begeleid ik mezelf op de strumstick, op ’t ritme van de drummer van GarageBand. (Flor Vandekerckhove↗︎)
121 — ’t Ergste — Overal, in bossen en parken, op ’t strand, op parkings en in stegen, op voetpaden en naast zitbanken, echt overal lagen mondkapjes op de grond. Dit is ’t ergste wat ik ooit heb meegemaakt, dacht hij. Toen moest de oorlog nog komen. (Flor Vandekerckhove)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten