Wie vanaf mijn deur via Vlaamse routes nationales tot in ’t hart van Heuvelland rijdt, wordt onderweg, op akkers en beemden, geconfronteerd met slogans, sommige oud, sommige nieuw, maar altijd zeggend Stop de waanzin! Tegen bovengrondse kabels: Stop de waanzin! Tegen een verkaveling: Stop de waanzin! Tegen windmolens: Stop de waanzin! Tegen ’t rechttrekken van een kromme baan: Stop de waanzin! Tegen het kromtrekken van een rechte baan: Stop de waanzin! Tegen milieumaatregelen: Stop de waanzin! Tegen de afbraak van een bouwwerk: Stop de waanzin! Tegen het optrekken van een bouwwerk: Stop de waanzin! Zelfs een restantje tegen vaccinaties: Stop de waanzin! Het valt niet te ontkennen: la Flandre profronde is waanzinnig kwaad en veranderingen worden alhier niet geduld.
Tania hervat haar wekelijkse wandelingen. Ik zet haar af aan de voet van Kemmelberg. Haar ophalen doe ik over de schreve, 25 kilometer verder, vlak bachten de Zwarteberg. Ze heeft mij als eindpunt een straat geseind die er geen blijkt te zijn, zelfs nauwelijks een wegel, en waarin ik me compleet vastrijd. Keren gaat niet. Ik moet nillens willens achterwaarts de berg weer af, waarbij dat mens van de GPS mij heel de tijd maant me om te keren. En het alarmsysteem voortdurend piept omdat ik op onzichtbare hindernissen afsteven. Dat gaat zo door tot ik schuimbekkend uitroep: STOP DE WAANZIN! Te laat helaas, ik ram een muurtje dat zich listig in ’t struikgewas verscholen heeft.
Flor Vandekerckhove↗︎
Flor Vandekerckhove↗︎
Geen opmerkingen:
Een reactie posten