WAT LANG GELEDEN — koning Boudewijn leefde nog — met één meeuwenei op ‘t koertje begon, is spontaan gegroeid, ’t is waarlijk met dat ene ei begonnen, dat is haast niet te geloven. Men zegt wel: een ei is een ei, maar dat is niet waar. Het werd erger toen dat ei brak en de boorling zich in onze harten nestelde: Coco. Papa leerde Coco spreken, dat was echt du jamais vu, West-Vlaams met een zwaar meeuwenaccent, taaltje dat Coco als gegoten zat. Papa werd daardoor de eerste meeuwenfluisteraar. Daarna was het hek van de dam, al de buren namen enkele eieren voor hun rekening, ge zoudt hen dat niet toegeven, maar ’t is wel waar. Al de nieuwgeboren meeuwen kregen namen: Fabiola, Chico, Moenen (met maar één oog), Paco, El condor, Dikke Turf, Bob Marley, Sammy, Blondie… Allemaal West-Vlaams sprekende meeuwen van de eerste generatie. Allemaal met zo'n zwaar meeuwenaccent. Daarna: Rambo, Laurent (die zijn draai niet vond), Spakke (met maar één poot), Kermit (gelijk de kikker ja), Trump, Kinkie en Konkie (een tweelingei), Big El, Chopper… Ha die Chopper! Allemaal West-Vlaams sprekende vogels met meeuwenaccent (dat accent krijgt ge er nooit uit, dat is genetisch.) En we zijn dat blijven doen, ei na ei na ei, tot en met vandaag. (Flor Vandekerckhove⇲)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten