VANDAAG, 27 augustus 2024, wordt Lena eenentwintig, ze is afgestudeerd en mag zich nu praktijkgericht orthopedagoog⇲ noemen, ze heeft al enige beroepservaring en woont apart, net als haar lover, de lieflijke Casper. De kleindochter staat in de startblokken van het volle leven dat zich als een uitgestrekt landschap in de ochtenddauw enzovoort.
Elk jaar schrijf ik op haar verjaardag een stukje waarin ik iets over ’t leven vertel in de tijd dat ik haar leeftijd had. Verleden jaar zei ik iets over de maanlanding⇲, 1969, ik was toen ook twintig.
Elk jaar schrijf ik op haar verjaardag een stukje waarin ik iets over ’t leven vertel in de tijd dat ik haar leeftijd had. Verleden jaar zei ik iets over de maanlanding⇲, 1969, ik was toen ook twintig.
Eenentwintig werd ik in 1970, jaar waarin ik Lena’s bomma, Annemie⇲, leerde kennen. Markant feit, zonder die kennismaking was Marijke⇲, Lena’s mama, er nooit geweest en Lena dus evenmin, een mens mag daar niet te veel over doordenken. Dit gezegd zijnde, neem ik je mee naar 1970, meer bepaald naar de cinema, ze draaien Borsalino⇲, een Frans gangsterverhaal. Daar moet ik nu aan denken, omdat een van de hoofdrolspelers, Alain Delon, onlangs overleden is. Ik heb een in memoriam aan die mens⇲ gewijd en in de voorbereiding ervan bekeek ik Borsalino nog eens, die film staat nu op YouTube⇲.
Daar is ’t goed aan te zien dat ’t lang geleden is, Jean-Paul Belmondo⇲ zwaait veel te veel met zijn armen en Alain Delon treedt ons bijzonder houterig tegemoet, de regisseur heeft ook erg veel tijd nodig om iets getoond te krijgen. Samengevat: alles wordt in die film wel heel breed uitgesmeerd, misschien vindt men in die tijd dat het zo hoort.
Geldt dat voor alles? Het valt te onderzoeken. Ik speur naar een song die 1970 kenmerkt en stoot alzo op Mijn gebed⇲, melig lied over een jongen die alleen maar ter kerke gaat om naar de muziek te luisteren. Als je vandaag die song beluistert denk je vooral much ado about nothing, maar in 1970 staat dat lied wel nummer 1⇲ bij radio Veronica⇲, een piratenzender uiteraard want om schone liedjes op de radio te spelen moest je letterlijk een misdaad begaan⇲. Officiële radio’s lieten alleen maar Rina Pia⇲ en Frank Michael⇲ horen, niemand luisterde, 't was veel te houterig en die twee zwaaiden wellicht ook veel te veel met hun armen. Wist je dat je elk jaar een andere taksplaat⇲ aan je fiets moest hangen?
Daar is ’t goed aan te zien dat ’t lang geleden is, Jean-Paul Belmondo⇲ zwaait veel te veel met zijn armen en Alain Delon treedt ons bijzonder houterig tegemoet, de regisseur heeft ook erg veel tijd nodig om iets getoond te krijgen. Samengevat: alles wordt in die film wel heel breed uitgesmeerd, misschien vindt men in die tijd dat het zo hoort.
Geldt dat voor alles? Het valt te onderzoeken. Ik speur naar een song die 1970 kenmerkt en stoot alzo op Mijn gebed⇲, melig lied over een jongen die alleen maar ter kerke gaat om naar de muziek te luisteren. Als je vandaag die song beluistert denk je vooral much ado about nothing, maar in 1970 staat dat lied wel nummer 1⇲ bij radio Veronica⇲, een piratenzender uiteraard want om schone liedjes op de radio te spelen moest je letterlijk een misdaad begaan⇲. Officiële radio’s lieten alleen maar Rina Pia⇲ en Frank Michael⇲ horen, niemand luisterde, 't was veel te houterig en die twee zwaaiden wellicht ook veel te veel met hun armen. Wist je dat je elk jaar een andere taksplaat⇲ aan je fiets moest hangen?
2 opmerkingen:
Prachtige foto, zo fijn om er te zijn en samen herinneringen te maken😉😊
😍
Een reactie posten