 |
| — De rode pijl toont de plaats waar de camper in de haven van Fécamp staat. — |
IN Gerustgesteld door de donder⇲ zei ik het al: ik ben zonder Melatonine⇲ op weg, product dat me helpt bij ’t inslapen. Wakker als geen ander kijk ik nu, achter ’t open tentzeil, uit op ’t zeegat van Fécamp⇲: nacht valt over havengeul, jacht vaart binnen, vissersboot vaart buiten, koppel joggers loopt de kaai af, vader werpt lijn uit, moeder laat hond uit, aan de overkant doen jongens jongensdingen. Tania vraagt me of meeuwen ’s nachts ophouden met schreeuwen.
’t Is niet dat ik het niet gewoon ben. Ik ben een jongen van de zee, woon vlak achter de duinen en de songtekst ‘Waar de meeuwen schreeuwen boven ’t golfgebruis…⇲ is mij op ’t lijf geschreven. Toch kan ik haar vraag niet beantwoorden: houden ze er ’s nachts mee op, de meeuwen van Fécamp? Aangezien ik er niet op reken dat ik de slaap vat, maak ik er nachtwerk van, ik beloof een antwoord tegen de tijd dat de dag zich aandient.
Aan de overkant zijn nu geen jongens meer die jongensdingen doen, aan deze kant passeren geen joggers meer, de familievader heeft z’n lijn opgeborgen, de hond slaapt in zijn mand. Ik blijf meeuwen horen, zij het minder dan voorheen, almaar minder, almaar…
De eenzame zwarte boot
vaart in het holst van den nacht
door een duisternis, woest en groot,
den dood, den dood tegemoet.
Het vissersschip vaart weer de haven in, het jacht vaart weer de haven uit, een vader werpt weer zijn lijntje uit, een moeder laat weer d'r hondje uit, een koppel joggers loopt weer de kaai op… Ik heb vannacht aan Hendrik Marsman gedacht⇲ — was 't een droom? Tania’s vraag blijft onbeantwoord.
1 opmerking:
Ze houden niet op met schreeuwen, geloof me vrij. Niet dat ik daar een probleem mee had, het geluid van de zee, de meeuwen, en het uitzicht van op Cap Fagnet...
Een reactie posten