Dimitri Verhulst
DS Weekblad brengt een zomer lang wekelijks twee mensen bij elkaar, twee persoonlijkheden, verschillende achtergrond, andere leeftijd, verschillende bezigheden. Ze praten met elkaar en met de interviewers. Deze keer zijn dat auteur Dimitri Verhulst⇲ en Amir Bachrouri⇲ die ze ‘de stem van een aanstormende generatie’ noemen. ’t Is ’t soort leesvoer dat een mens op ’t WC leest, maar soms is ’t waard om iets te onthouden. (°)
Vraagt Bahrouri: ‘Zou AI⇲ een boek van Dimitri Verhulst kunnen schrijven?’ Verhulst antwoordt: ‘Mijn vrouw heeft dat eens opgevraagd. De titel was: De krochten van de kroeg. Ik voelde me om te beginnen wreed getypecast. Dat was angstaanjagend, fokking goed geschreven. Ik dacht dat het effectief van mij was. (Schertsend) Nee, maar het was wel mijn schrijfstijl. Echt griezelig.’ De journalisten vragen of het angst inboezemt: ‘Het gaat natuurlijk voorbij aan wat kunst is. Ik probeer een gevoel of gedachte over te brengen. Dat doet zo’n ding niet. Wat dat betreft zie ik AI niet als een concurrent. Maar het is wel angstaanjagend. Je moet weten dat die technologie volgende maand al veel beter zal zijn.’
Verhulst zegt interessante dingen, ten eerste dat artificiële intelligentie nu al in staat is om een boek à la Verhulst te schrijven en ten tweede dat AI in een rotvaart aan ’t verbeteren is, we hebben bijlange 't einde niet gezien.
AI is weer een nieuwe stap in een evolutie die al lang bezig is, in 2012 door Alessandro Baricco⇲ beschreven in De barbaren⇲ en door Kenneth Goldsmith⇲ in Wasting Time on the Internet⇲ (2016). Goldsmith is stellig: ‘Literatoren die nu gelauwerd worden,’ zegt hij, 'doen nog altijd ’t zelfde als hun negentiende eeuwse collega’s: personages creëren rond een plot. Schilders daarentegen zijn verplicht geweest zich te heroriënteren, de fotografie had hun vertrouwde terrein bezet, schilders moesten wel op zoek naar iets anders.’ Volgens Goldsmith zal ’t internet soortgelijk effect op literatuur hebben.
Missen mainstreamliteratoren, zoals Dimitri Verhulst, de boot? Wellicht wel ja. Zegt Verhulst in het interview: ‘Drieduizend exemplaren volstaan niet om er fulltime mee bezig te zijn. (…) Ja, ik heb achteraf gezien soms wel een roman te snel uitgegeven. Dat heeft natuurlijk te maken met de economische realiteit: geen boek wil zeggen geen inkomen. Op een bepaald moment moet je inzien dat je broodschrijver bent. Dat is niet sexy, maar het is wel zo. Omdat je daardoor soms in functie denkt van de rekening die betaald moet worden. Ik word heel zenuwachtig van financiën.’
Neen, dan ben je niet in de mogelijkheid om uit te zoeken — met vallen en opstaan, met niet-commerciële experimenten, zonder waardering van het literaire veld⇲ — wat literatuur kan betekenen in een tijdperk waarin artificiële intelligentie het van de broodschrijvers overneemt.
Flor Vandekerckhove⇲
(°) De Standaard Weekblad. 27 juli 2024. Plage Centrale. Door Ruben Aerts en Josephine Depaah.
Vraagt Bahrouri: ‘Zou AI⇲ een boek van Dimitri Verhulst kunnen schrijven?’ Verhulst antwoordt: ‘Mijn vrouw heeft dat eens opgevraagd. De titel was: De krochten van de kroeg. Ik voelde me om te beginnen wreed getypecast. Dat was angstaanjagend, fokking goed geschreven. Ik dacht dat het effectief van mij was. (Schertsend) Nee, maar het was wel mijn schrijfstijl. Echt griezelig.’ De journalisten vragen of het angst inboezemt: ‘Het gaat natuurlijk voorbij aan wat kunst is. Ik probeer een gevoel of gedachte over te brengen. Dat doet zo’n ding niet. Wat dat betreft zie ik AI niet als een concurrent. Maar het is wel angstaanjagend. Je moet weten dat die technologie volgende maand al veel beter zal zijn.’
Verhulst zegt interessante dingen, ten eerste dat artificiële intelligentie nu al in staat is om een boek à la Verhulst te schrijven en ten tweede dat AI in een rotvaart aan ’t verbeteren is, we hebben bijlange 't einde niet gezien.
AI is weer een nieuwe stap in een evolutie die al lang bezig is, in 2012 door Alessandro Baricco⇲ beschreven in De barbaren⇲ en door Kenneth Goldsmith⇲ in Wasting Time on the Internet⇲ (2016). Goldsmith is stellig: ‘Literatoren die nu gelauwerd worden,’ zegt hij, 'doen nog altijd ’t zelfde als hun negentiende eeuwse collega’s: personages creëren rond een plot. Schilders daarentegen zijn verplicht geweest zich te heroriënteren, de fotografie had hun vertrouwde terrein bezet, schilders moesten wel op zoek naar iets anders.’ Volgens Goldsmith zal ’t internet soortgelijk effect op literatuur hebben.
Missen mainstreamliteratoren, zoals Dimitri Verhulst, de boot? Wellicht wel ja. Zegt Verhulst in het interview: ‘Drieduizend exemplaren volstaan niet om er fulltime mee bezig te zijn. (…) Ja, ik heb achteraf gezien soms wel een roman te snel uitgegeven. Dat heeft natuurlijk te maken met de economische realiteit: geen boek wil zeggen geen inkomen. Op een bepaald moment moet je inzien dat je broodschrijver bent. Dat is niet sexy, maar het is wel zo. Omdat je daardoor soms in functie denkt van de rekening die betaald moet worden. Ik word heel zenuwachtig van financiën.’
Neen, dan ben je niet in de mogelijkheid om uit te zoeken — met vallen en opstaan, met niet-commerciële experimenten, zonder waardering van het literaire veld⇲ — wat literatuur kan betekenen in een tijdperk waarin artificiële intelligentie het van de broodschrijvers overneemt.
Flor Vandekerckhove⇲
(°) De Standaard Weekblad. 27 juli 2024. Plage Centrale. Door Ruben Aerts en Josephine Depaah.
 |
| In mijn schrijfpraktijk denk ik na over 'literatuur in het tijdperk van de digitalisering'. GAUW!5 is een van de manieren waarop ik dat doe. Vraag een exemplaar. De e-boeken (pdf en epub) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten