 |
Links: de kapel van de H. Maria, Troost der benauwde. Midden: Robert Johnson (Graffiti op hout, © Jo Clauwaert). Rechts: still uit de film Faust (1926): ‘I invoke thy aid, Spirit of Darkness: show thyself!’ |
Boeschepe mag in Frankrijk liggen, ’t is Vlaanderen. Je kunt daar brood kopen in de bakkerie, kijken naar het lokaal van de kommiezen en een stukje stof offeren aan de ‘H. Maria Troost der benauwde’. Dit is waarlijk Vlaanderen, land waar de benauwde thuis zijn.
Dat kapelletje wordt in 1717 gebouwd om de duivel te verjagen die zich daar regelmatig laat zien. Het staat op de hoek van de Rue du Moulin en de Rue des Cinq Chemins Verts. Het kan niet anders of daar moet indertijd nog een weg liggen, het is bekend dat de duivel zich op kruispunten vertoont. Waarom? Ik stoot op Faust (1926), verfilming van de bekende Duitse sage. Daarin ontmoet het titelpersonage de duivel op zo’n kruispunt: ‘I invoke thy aid, Spirit of Darkness: show thyself!’ Faust is niet de enige die zijn ziel verkoopt. Er bestaat een toneelstuk over Paganini (1782-1840) die ’t zelfde doet. Of bluesmuzikant Robert Johnson (1911-1938): ‘Johnson woonde het eerste deel van zijn leven op een plantage (…) Hij zou op een nacht naar een kruispunt zijn gegaan om daar gitaar te gaan spelen. Om middernacht zou hij benaderd zijn door een grote, donkere man (de duivel), die hem zijn instrument afpakte, het voor hem stemde, en het, in ruil voor zijn ziel, aan hem teruggaf waarna hij het perfect zou kunnen bespelen.’ Johnson schrijft twee songs die de ruil beamen: Me and the Devil Blues↗︎ en Hellhound On My Trail. Voor de kerk klinken die teksten alvast overtuigend genoeg om Johnson in de ban te slaan. In een aflevering van de Amerikaanse televisiereeks Supernatural die Crossroad Blues heet, kan je hier↗︎ zien hoe Robert Johnson op dat kruispunt een zakje begraaft met de juiste ingrediënten: grond van een kerkhof, beentje van een zwarte kat en een pasfotootje. Spirit of darkness, show thyself. (Snel mokkel hoor, de duivel.)
Dat kapelletje wordt in 1717 gebouwd om de duivel te verjagen die zich daar regelmatig laat zien. Het staat op de hoek van de Rue du Moulin en de Rue des Cinq Chemins Verts. Het kan niet anders of daar moet indertijd nog een weg liggen, het is bekend dat de duivel zich op kruispunten vertoont. Waarom? Ik stoot op Faust (1926), verfilming van de bekende Duitse sage. Daarin ontmoet het titelpersonage de duivel op zo’n kruispunt: ‘I invoke thy aid, Spirit of Darkness: show thyself!’ Faust is niet de enige die zijn ziel verkoopt. Er bestaat een toneelstuk over Paganini (1782-1840) die ’t zelfde doet. Of bluesmuzikant Robert Johnson (1911-1938): ‘Johnson woonde het eerste deel van zijn leven op een plantage (…) Hij zou op een nacht naar een kruispunt zijn gegaan om daar gitaar te gaan spelen. Om middernacht zou hij benaderd zijn door een grote, donkere man (de duivel), die hem zijn instrument afpakte, het voor hem stemde, en het, in ruil voor zijn ziel, aan hem teruggaf waarna hij het perfect zou kunnen bespelen.’ Johnson schrijft twee songs die de ruil beamen: Me and the Devil Blues↗︎ en Hellhound On My Trail. Voor de kerk klinken die teksten alvast overtuigend genoeg om Johnson in de ban te slaan. In een aflevering van de Amerikaanse televisiereeks Supernatural die Crossroad Blues heet, kan je hier↗︎ zien hoe Robert Johnson op dat kruispunt een zakje begraaft met de juiste ingrediënten: grond van een kerkhof, beentje van een zwarte kat en een pasfotootje. Spirit of darkness, show thyself. (Snel mokkel hoor, de duivel.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten