— Opvoering van een toneelstuk in schoolverband. Met zekerheid weten we alleen dat het personage links vertolkt wordt door Rob Tas. — |
Naar aanleiding van een toneelstuk, enige tijd geleden in mijn thuisgemeente, waarin een
oud-schoolmakker de hoofdrol speelde, publiceerde ik hier een blogpost. Tegelijk ontspon er zich enig over
en weer geschrijf betreffende stukken die wij in onze prille jeugd ten tonele
brachten.
Zelf herinnerde ik me er weinig van, maar
anderen lieten de namen vallen van Stadhuistribulaties,
Hoogheid uw kameel staat voor en Hotel
Prison.
Ik googelde toen die titels en vond ook wel
een en ander, maar wat ik nergens vond was enig tastbaar bewijs dat wij er ooit de hand in hadden.
Tot gisteren!
Gisteren kreeg ik van Ivan Schamp
een brief toegestuurd die ik hem geschreven had, terwijl hij zijn legerdienst
aan ’t vervullen was. De brief dateert van 10 december 1968 en dit is wat ik
hem toen meldde: ‘De toneelclub gaat
rustig door met repeteren [waarbij ‘rustig’ onderstreept staat. En de zin
vervolgt met:] wij schatten zo ongeveer
over 2 jaar klaar te zijn.’
Ongetwijfeld valt het u op dat ik Ivan omfloerst
meedeel dat het stuk wellicht nooit zal opgevoerd worden, omdat de repetities
met geen meter vooruitgaan.
Het gaat om Hoogheid uw kameel staat voor. Dat weten we doordat Erik Poppe
zich herinnert dat de repetities van dat stuk inderdaad roemloos eindigen. We
herinneren ons ook dat die roemloze repetities in de danszaal Tijl doorgingen, dat Daniël Crabeels de regie op zich nam, maar al gauw moest afhaken
omdat geen der acteurs naar hem wilde luisteren. Erik en ik herinneren ons met genoegen ook de
mooie Christine Savels, die er een rol in had. Samengevat: er zijn maar weinig
nooit opgevoerde stukken waar nog zoveel van geweten is.
En gisteren gebeurde vervolgens ook dit. Onverwachts
kreeg ik van Rob(ert) Tas een foto toegestuurd, waarvan hij dacht dat het een beeld uit de opvoering van Hotel Prison was.
Na een rondje check & dubbelcheck blijkt dat Rob zich vergist. Het is het olifantengeheugen van Poppe dat de zaken rechtzet. Over Hotel Prison zegt Erik: ‘Sommige repetities gingen door in een zaal van het Klein College te Oostende. (…) Het stuk ging over een gevangenis met één gevangene. De directeur van de gevangenis sloot een akkoord met een hoteleigenaar om de lege cellen ter beschikking te stellen van de klanten van het hotel. Alles verloopt vlot tot een inspecteur van het ministerie op bezoek komt. Ik herinner me nog de cast (of toch een groot deel ervan): Johan (toen nog Johnny) Brouwers was de gevangene, Robert Tas (of Ivan Schamp) de directeur van de gevangenis, ikzelf de cipier, Hugo Pauwels de hoteleigenaar, Willy de inspecteur van het ministerie. Marcel Tas was souffleur en ik weet nog dat hij het in het derde bedrijf aftrapte omdat niemand zich aan de tekst hield.’ Verslagen door dit indrukwekkende geheugen geeft Rob ootmoedig toe: 'Erik heeft gelijk!' (°)
Bovenstaande foto toont ons een ander toneelspel. Het dateert van vóór Hotel Prison. Het was iets van de lagere school in Bredene Duinen en het werd opgevoerd in de parochiezaal van die wijk. Rob dateert de foto: 7 mei 1959, hij was twaalf. De foto werpt ons zover in
de tijd terug dat we alleen maar weten dat
het linkse personage uitgebeeld wordt door de man die me de foto toestuurt: Rob
Tas. Maar wie is die andere jongen? Ja, wie is dat eigenlijk? Weet gij het?
Na een rondje check & dubbelcheck blijkt dat Rob zich vergist. Het is het olifantengeheugen van Poppe dat de zaken rechtzet. Over Hotel Prison zegt Erik: ‘Sommige repetities gingen door in een zaal van het Klein College te Oostende. (…) Het stuk ging over een gevangenis met één gevangene. De directeur van de gevangenis sloot een akkoord met een hoteleigenaar om de lege cellen ter beschikking te stellen van de klanten van het hotel. Alles verloopt vlot tot een inspecteur van het ministerie op bezoek komt. Ik herinner me nog de cast (of toch een groot deel ervan): Johan (toen nog Johnny) Brouwers was de gevangene, Robert Tas (of Ivan Schamp) de directeur van de gevangenis, ikzelf de cipier, Hugo Pauwels de hoteleigenaar, Willy de inspecteur van het ministerie. Marcel Tas was souffleur en ik weet nog dat hij het in het derde bedrijf aftrapte omdat niemand zich aan de tekst hield.’ Verslagen door dit indrukwekkende geheugen geeft Rob ootmoedig toe: 'Erik heeft gelijk!' (°)
— Rob Tas (°1947) heeft in het onderwijs gestaan, waarvan vele jaren als klastitularis, en woont thans in Geel. — |
Flor
Vandekerckhove
(°) En van de weeromstuit
vallen Rob opeens al de personages van Hotel Prison te binnen en zelfs, zij
het met iets meer twijfel, hun toneelnamen. Helaas kan hij ons niet meer namen van acteurs bezorgen dan Erik al gedaan heeft. Gevangenisdirecteur Menotte: Rob Tas; cipier
Latargette ?; gevangene Prosper: John Brouwers; hotelier Durant: Hugo
Pauwels; boekhouder Cacolet ?; bankier Modillon ?; vertegenwoordiger Dupont: ?;
inspecteur ministerie Lafontain: Willy Versluys.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten