OP DE VALREEP van 2010 ontdek ik de praktijk van het bloggen. Helaas, de site waarop ik mijn bijdragen kon posten is intussen gecrasht. Hier vind ik een nieuwe thuishaven.
De blog laat me toe verschillende schrijfpraktijken te combineren. De blog ontgrendelt mijn dagboek. Zo ook mijn correspondentie, op de blog kan ik brieven schrijven, zonder dat ik op antwoorden hoef te wachten. Dan zijn er nog de leesnotities die ik vroeger in schriftjes placht bij te houden en die nu een weg naar de blog vinden. Dit wordt brief, dagboek, blog.
Er komt een tijd waarop een mens samenvalt met zijn verleden. Dat is het moment waarop we ons afvragen wat dat de betekenis geweest is van de kronkelende weg die leven heet. Wat is daarin waardevol gebleken en wat niet? Het is de tijd van de memoires quoi. Ook die vinden broksgewijs een plaats in deze blog.
En verhalen ga ik hier ook publiceren.
Maar, zo vraagt de niet-schrijver zich nu af, is dat alles niet overbodig? Vreemde vraag. Zijn de vingeroefeningen voor de pianist overbodig? Is het schetsboek van de beeldend kunstenaar overbodig?
Ik mag een minor writer zijn, een sportman ben ik evenmin. Toch ga ik regelmatig joggen. Ik beleef er veel plezier aan. Terwijl ik langs de terrasjes loop waar al te dikke mensen nog dikker worden, zie ik hen hetzelfde denken. Ook zij vragen zich af of dat niet overbodig is, al die beweging.
Bloggen is joggen!
Bloggen is joggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten