 |
| Luiz Marquez aan zee. |
DE cineaste en de muzikant eigenden zich het terrein toe. De
cineaste ging zitten op een rots en klikte
het toestel aan. De muzikant plaatste zich ernaast, nam zijn schelp
ter hand en blies erop zoals alleen zo'n muzikant dat kan. De zee was er getuige van zoals alleen zo'n zee dat kan. Vanuit de controlekamer
keek de havenkapitein uit over het gebied. Hij aarzelde geen ogenblik, belde de
zeevaartpolitie zoals alleen een kapitein dat kan. En daarna belde hij de uitgever
van de krant die mij vroeg om er een stukje over te schrijven zoals alleen ikzelf dat kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten