[Herinneringen] — Haast dagelijks rij ik voorbij het alleenstaande hoekhuis. Al meer dan een
jaar hangt er een affiche aan de gevel: te koop. Ik heb dat huis destijds weten bouwen en ik heb de tijd
gekend dat Gerard erin gewoond heeft, eerst samen met zijn echtgenote, later
als weduwnaar. Nu staat het al meer dan een jaar te koop, want Gerard is al enige
tijd dood.
Dat heb ik
pas later vernomen, enkele maanden nadat de affiche aan de gevel gehangen werd.
Was Gerard verhuisd? Was hij Kleiner gaan wonen? Neen, Gerard was gestorven.
Dat is aan
het huis niet te zien, ook niet nadat het al een jaar niet meer bewoond is. Binnen op het raamkozijn staan ook
vandaag nog de planten die daar altijd al gestaan hebben. Aan die cactussen is
het niet te zien dat Gerard er niet meer is, zij leven in stilte verder. Evenmin is het te zien aan de meubels
die alle in het huis zijn blijven staan.
In het
voorbijfietsen wordt mijn oog iedere keer weer aangetrokken door de eetkamer
die door het gordijnloze raam geëtaleerd wordt; een kast, vier stoelen rond een
tafel, in een stijl die mijn ouders misschien wel mooi gevonden hebben. Op die
tafel ligt nog altijd de toile cirée die Gerard daar bij leven en welzijn
gelegd heeft. Een proper huis is het, tè proper om gemakkelijk verkocht te
worden. Te koop, toile cirée inbegrepen.
Flor
Vandekerckhove
[Dit bericht verscheen eerder in de inmiddels gecrashte site Blogweb. 18 februari 2012, gisteren zag ik dat het huis eindelijk verkocht geraakt is.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten