—
In de hoogste kringen noemen ze me wel eens maatje, maar ik blijf majesteit
zeggen, ik hou afstand. [Op de foto: Elisabeth II van
het Verenigd Koninkrijk (links) en ik.] —
|
IEMAND MAAKT een app die leert hoe
je vrienden maakt. Dat is echt wel het allerlaatste wat ik me zou aanschaffen, denk ik,
terwijl ik het blad omsla. Ik sprokkel een citaat uit de mond van Katelijne Boon, presentatrice van de Koningin
Elisabethwedstrijd. Ze vertelt over de tijd waarin ze zwaar ziek was: ‘Of
de tijd die vrienden voor je maken.’ Er volgt een voorbeeld. ‘Bij het presenteren van De tuin van Eden op
Klara gaf Bart Stouten subtiel boodschappen voor me door. Dat zijn dingen die
je niet vergeet.’ Dat zo’n Stouten subtiele boodschappen aan mij zou doorgeven, da's voor mij een nachtmerrie.
Ik stort mijn hart niet uit en verwacht ook niet dat een
ander dat bij mij doet. Als ik uit eten ga, doe ik dat bij voorkeur niet bij jou thuis en verwacht vooral niet
dat ik jou bij mij thuis uitnodig. Ik zie je graag, maar op afstand. Samengevat: ik heb
geen talent voor vriendschap. Ik sta daar niet alleen in, leert me
het citaat waarmee ik dit stukje afsluit. Ik lees het op 4 juni in De Morgen, het is van Christine Van Broeckhoven⇲:
That's my girl!‘Ik wil niet bemind worden! (…) Vriendinnen of vrienden heb ik nooit echt gehad, dat moet ik eerlijk toegeven. Het zit gewoon niet in mij om mijn hart uit te storten. (lacht) Ik ben min of meer asociaal, in die zin dat ik dagen alleen kan doorbrengen. We zijn ook geen koppel dat dinertjes geeft. We zijn geen netwerkers. We hebben daar geen behoefte aan.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten