Toen ik een knaap was, heb ik een
scheepje zien ankeren nabij zo'n strandhoofd dat wij golfbreker noemen. Er werd een sloep te water
gelaten, waarmee mannen tot vlak bij de golfbreker voeren. Daar schepten ze de
sloep vol. Veel later heb ik zelf in zo’n sloep gezeten. M’n maat Mong Ruysschaert
had in Brouwershaven een caravan staan en hij ging in het Grevelingenmeer mosselen
scheppen, gewoon in z’n blootje, gewoon met de schop. Je zag de schelpen zo op
de bodem liggen. Twee keer scheppen en je had avondeten voor vier. [’t Is lang geleden dat ik van Mong nog iets vernomen heb. Hopelijk
heeft hij daar geen vergiftiging opgelopen.] Hier, vlakbij de Oostendse haven, zou ik het niet wagen. Mosselen filteren immers het water. Hoe dichter zo’n
strandhoofd bij de haven ligt hoe meer vuil zo’n beest verwerkt. In zo’n schelp
blijven pcb’s en schadelijke bacteriën achter. In 1998-99 had ik dat nochtans wel mogen doen. Toen had ik een
verlofkaart, uitgereikt door ing. Dirk Vitse. De mosselen moesten
eetbaar zijn, minstens 3,5 cm lang en geplukt worden op werkdagen tussen
zonsopgang en –ondergang ’t Was me wel verboden om de ‘beballastingstenen’ om te keren, als ik dat al gekund had. Neen, die vergunning heb ik nooit gebruikt. Voor mij is 't een heerlijk document dat omwille van zijn nutteloosheid de moeite van ’t bewaren waard blijft.
P.S.: Dirk Vitse heeft me na publicatie van dit stukje een en ander verduidelijkt: ‘De reden waarom er mosselkaarten gegeven werden was dat de Hollanders mosselzaad kwamen stelen van onze strandhoofden. Dit zaad werd dan uitgezet in de Oosterschelde. Nu halen ze het zaad in de Waddenzee, maar ook daartegen bestaat weerstand.'
[DLVuurtorenwachter publiceert dit stukje in 2018. In 2021 redigeer ik het opnieuw ten behoeve van enkele FB-groepen die plaatselijke verhalen vertellen.]
1 opmerking:
Veel mosselen geplukt vroeger op de "katteie", maar zonder kaart. Wist er zelfs het bestaan niet van.
Een reactie posten