Driezinnenverhaal Liplezen is een van de 200 oefeningen die ik in dat genre aan ’t maken ben. ’t Zijn experimenten in het schrijven van extreem korte verhalen, ervan uitgaand dat internetlezers een extreem korte spanningsboog⇲ hebben. Vergelijk het met de toonladders van de pianist, het schetsboek van de tekenaar, de kleiwerkjes van de beeldhouwer… We doen het ook om de stiel in de vingers te houden. Bij 't declameren begeleid ik mezelf op de strumstick. Drummer Rose van GarageBand houdt me in de maat met een slow jam. (Flor Vandekerckhove⇲)
www.youtube.com/watch?v=oO6ryvynF2k
[162]
Liplezen — Wie van bovenop het duin met een verrekijker ’t strand afspeurt, kan daar die ene wandelaar zien lopen, ietwat voorovergebogen, handen op de rug, naar de branding turend. Wie ook kan liplezen ziet wat hij zegt. ‘Ik heb niet veel’, murmelt de wandelaar, ‘maar ik heb een zee waarin ik meeuwen hou.’
Mijn jongste publicatie is een e-boek dat 200 verhalen bundelt. ’t Zijn extreem korte verhalen, soms drie lijnen, soms maar één; speciaal geschreven voor internetlezers waarvan men zegt dat ze een korte spanningsboog hebben, ’t is dus echte internetliteratuur. Meer: elk van die verhalen kan ‘getagd’ worden, aangeklikt. Wie dat doet komt op m’n YouTubekanaal terecht, waar ik dat verhaal voorlees, declamatie die ik lardeer met beelden en muziek. Eerder had ik al iets soortgelijks gedaan met Gauw!⇲, waarin ik over mijn kindertijd vertel, in dat boek krijgt elk hoofdstuk een tag die de lezer desgewenst naar een muziekje uit het aldaar besproken jaar leidt.
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel: in dit geval ‘200’, dan begrijp ik het wel.): liefkemores@telenet.be⇲.
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel: in dit geval ‘200’, dan begrijp ik het wel.): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten