Uil en meeuw

Voor de tekeningen, ook in de video op YouTube⇲, maak ik misbruik van de comic Cynthia Doyle, Nurse in Love⇲, nr 66, gepubliceerd in oktober 1962. Ik haal er willekeurig drie prentjes uit en hang er mijn driezinnenverhaal aan op. ’t Is een bekende techniek in de kunsten, meer bepaald bij kunstenaars die ‘détournement’⇲ aanwenden, Dit is een techniek die er in bestaat een of meerdere fragmenten van een bestaande tekst of beeld te hergebruiken in een eigen, nieuwe tekst. Het gaat hier dus om een bewuste daad van plagiaat, waarbij de betekenis van het oorspronkelijke een volstrekt andere wordt.. En dan nog dit: bij ’t declameren begeleid ik mezelf op de eensnarige borstelsteelbas⇲.)

Het driezinnenverhaal Uil en meeuw is een van de 200 oefeningen die ik in dat genre aan ’t maken ben. ’t Zijn oefeningen in het schrijven van extreem korte verhalen, ervan uitgaand dat internetlezers een extreem korte spanningsboog⇲ hebben. Vergelijk het met de toonladders van de pianist, het schetsboek van de tekenaar, de kleiwerkjes van de beeldhouwer… We doen het om de stiel in de vingers te houden. (Flor Vandekerckhove⇲)

Uil en meeuw — Tussen de vele doosjes, potjes en flesjes medicatie op haar nachtkastje heeft ze ook zicht op het raam waarachter een regenvlaag van west naar oost over het land trekt. Ze vraagt zich angstig af of de kleine mantelmeeuw die zich buiten op de vensterbank nestelt de schaars geworden uil vervangt als aankondiger van naderende dood. Het antwoord op die vraag zal zij niet meer meemaken.

Mijn jongste publicatie is een e-boek dat 200 dergelijke oefeningen bundelt, extreem korte verhalen, soms drie lijnen, soms maar één; speciaal geschreven voor internetlezers waarvan men terecht of onterecht — dat laat ik in ’t midden — zegt dat ze een korte spanningsboog hebben, ’t is dus echte internetliteratuur. Meer: elk van die verhalen kan ‘getagd’ worden, aangeklikt. Wie dat doet komt op m’n YouTubekanaal terecht, waar ik dat verhaal voorlees, declamatie die ik lardeer met beelden en muziek. Eerder had ik al iets soortgelijks gedaan met Gauw!⇲, waarin ik over mijn kindertijd vertel, in dat boek krijgt elk hoofdstuk een tag die de lezer desgewenst naar een muziekje uit het aldaar besproken jaar leidt.
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel: in dit geval ‘200’, dan begrijp ik het wel.): liefkemores@telenet.be⇲.