Wandelen langs een zonsondergang uit de 19de eeuw

Op 24 april 2024 bevind ik me op een klif in Normandië. Daar toon ik je het landschap dat een Hollander zo’n 175 jaar geleden op doek gezet heeft.

WANNEER EXACT hij daar zijn ezel neerpoot, laat zich van dat schilderij⇲ niet aflezen, het is ongedateerd, maar dát hij er geweest is, staat buiten kijf. Dat laatste geldt ook voor mij, getuige een foto waarop je me bovenop dezelfde Normandische klif ziet staan. Daar toon ik je ‘t landschap dat Johan Barthold Jongkind⇲ (1819-1891) lang geleden op doek zet. Het tableau is een zonsondergang en het dorp heet Saint-Valery-en-Caux⇲. 

Tania passeert er op haar wandeling, die start in Veules-les-Roses⇲ en — 21 kilometer stappen langs de GR 21 — gaat tot in Contville⇲, waar ik haar opwacht. Intussen zoek ik een plek waar(over) ik kan schrijven, zie me daar staan.

Die Jongkind is een Nederlander die in Frankrijk woont en de reputatie heeft veel te pintelieren⇲, hij is ook een goede schilder. In 1849 haalt een maat hem uit de kroegen van Montmartre weg en neemt hem mee naar de Normandische kusten, wat ons een idee geeft van de periode waarin hij het schilderij maakt.
Jongkind schildert er naar de natuur, zoals zoveel anderen⇲ dat daar doen, zo ook zijn maat Eugène Boudin⇲. Jongkind maakt ter plekke aquarellen, in zijn atelier maakt hij daar later schilderijen van — zijn collectie aquarellen is indrukwekkend. De encyclopedie zegt School van Barbizon⇲ en voorloper van het Franse impressionisme⇲. Hij mag dan in Frankrijk sterven, ’t is wel in Nederland dat zijn standbeeld⇲ staat.

Voilà, wij reizen om te leren⇲, ge weet hoe we zijn.
Flor Vandekerckhove⇲