In memoriam Walter Swennen (°1946 - 2025†), kunstschilder

Walter Swennen. (Foto Saskia Vanderstichele⇲.) Rechts: Untitled (Beste P., bis) - 1984.

IN 1993 heeft Thomas Peeters⇲ een afspraak met Walter Swennen⇲. Het resultaat staat in De Tijd, als Het dagboek van…, ’t is ook daar dat ik ’s mans foto haal. Peeters vertelt: ‘Trekkebenend komt Walter Swennen de galerie van Xavier Hufkens binnen. Zijn koddige blauwe hoedje blijkt een kunstwerk van eigen makelij. Zijn wandelstok is geen gimmick. De schilder buitelde vorig jaar in New York over zijn reiskoffer: heup gebroken. Hij moest de opening van zijn solotentoonstelling bij zijn Amerikaanse galerie Gladstone in een rolstoel bijwonen.’ Ook dit zegt hij: ‘Zo kreeg Swennen in de herfst van zijn leven de erkenning die hij al veel vroeger verdiende. Ook de kunstmarkt volgde: werk van Swennen kost tegenwoordig gemiddeld 50.000 euro en duikt steeds vaker op in Amerikaanse privéverzamelingen.’ Ik verneem iets over namen die Swennen mee gevormd hebben: Jacques Lacan, Marcel Broodthaers⇲, Tristan Tzara, Gregory Corso⇲… Ik zoek 1 en ander op: Gladstone Gallery, New York: 24th Street⇲; Galerie Xavier Hufkens⇲; een interessant gesprek op YouTube⇲, interessant is ook wat het Kunstmuseum in Den Haag over hem⇲ zegt. En op al die plekken tonen ze ook ’s mans werk. Op de site van VRT nws⇲ vind ik dit citaat: ‘Er is geen betekenis, er is alleen het geheim. En het geheim is te vinden in het maken van kunst.’ Dat is nauw verwant, vind ik, aan wat Godfried Bomans over ’t schrijven zegt: ‘Wantrouw elke aandrang tot schrijven, behalve de vreugde van het formuleren.’
Zelf onthoud ik uit de krant van zaterdag 16 augustus wat Swennen over het schilderen zegt: ‘Het is een afspraak tussen de schilder en het schilderij. Je begint en je reageert op wat er is.’  Plots begrijp ik hoe dicht schilderen en poëtisch schrijven bij elkaar liggen. Ik ga op zoek een citaat van Edson Russell⇲ dat in mijn hoofd is blijven hangen en vind hier⇲ wat hij over zijn schrijfproces zegt: ’Ik ga zitten om te schrijven met een lege pagina en een lege geest. Ik volg met het blauwe potlood (…) waar het orgaan van de werkelijkheid [de hersenen] met het aangeleverde naartoe wil. En de poëzie opent zich plots in taal. Het is altijd een ontdekking van iets wat onbekend is en ongepland.’ 

Flor Vandekerckhove⇲

Wij, met zand in onze schoenen is gratis. U hoeft er alleen maar om te vragen. Mocht u interesse hebben, mail naar liefkemores@telenet.be⇲. (Vermeld 'Zand' en zeg 'pdf' of ‘epub’.)