Sterft, gij oude vormen en gedachten (deel 1: een bilan)

Claude Vignon⇲ (ca 1617). Sint-Paulus aan zijn schrijftafel. Het internet noopt tot nieuwe manieren van schrijven.

OVERTUIGD ALS IK WAS van de mogelijkheden van het internet, ging ik in 2013 met een nieuwe schrijfpraktijk van start. Ik nam afscheid van de boekenmarkt⇲ en koos voor een welhaast dagelijks bijgehouden weblog. De Mac toonde me ook hoe ik zelf een e-boek kon samenstellen en uitgeven - kinderspel! Ik opende een imaginair distributiepunt, De Weggeefwinkel, en in de schaduw daarvan ook een reclamebureau, soortement Mad Men-bende, RIOEK, Reclame Is Onze Enige Kwaliteit.
Ik heb dat wel moeten leren, digitaal schrijven. Gauw!⇲, autofictief boek van mijn kindertijd, had vijf edities nodig - van 2014 tot 2024 - om eindelijk te worden wat zo’n e-boekje enerzijds voor zichzelf vraagt en anderzijds uit zichzelf aanbiedt. Gauw! werd alzo een minimalistisch geschreven coming of age - provovers⇲ - met luisterfragmenten die je naar die tijd terugvoeren. Ook bloggen moest ik leren, want een blog is iets anders dan het elektronische equivalent van papier, het is een regelmatig bijgewerkte website⇲, een plek die tot een vloeiend schrijfproces uitnodigt, startend van een tekst die voorlopig is, evolueert, naar elders wijst (de link⇲); met een drager die het verhaal niet versteent, zoals een papieren blad dat uiteraard wel doet. Sindsdien voeg ik beeld en klank⇲ toe aan wat ik schrijf en experimenteer met korte teksten die de wegkijkende blik van de internetlezer bij ’t verhaal houden. De Laatste Vuurtorenwachter is een digitale werkplaats waarin ik, als ware ik een alchemist der letteren, de dingen meng: publiek dagboek en verhaal; essay en kladwerk; eenmanskrant en poëzie… Alles in de smeltkroes, hopend dat er goud van komt, verhaal zoekend in handpalmverhalen⇲, drabbels⇲, eenparagraafverhalen⇲, provoverzen⇲, prozagedichten⇲,  driezinnenverhalen⇲, oneliners⇲ en mini-essays⇲.

Waarom maak ik dit bilan? We staan aan de poort van een nieuw literair tijdperk, ja dit is een momentum. Voor ons opent zich de snel veranderende wereld van de artificiële intelligentie. De gevolgen voor het schrijverschap zijn enorm, al het vaststaande verdampt, al het heilige wordt ontwijd. Schrijvers, moeten op geheel nieuwe wijze naar literaire uitmuntendheid op zoek. En neen, we weten niet hoe we dat zullen doen. Dit worden waarlijk boeiende literaire tijden.
(Later volgt deel 2: de perspectieven.)
Flor Vandekerckhove⇲

De digitale publicaties (pdf of ePub naar keuze) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel: in dit geval ‘GAUW!’) en zeg ook of je pdf dan wel epub verkiest: liefkemores@telenet.be⇲.