Noir van de Oostendse Oosteroever in tijden van artificiële intelligentie (2)

Links, Ava Gardner in de film noir The Killers⇲. Rechts, het hoekhuis op de Baelskaai, naast het Vuurtorendok, op de plek waar ik ooit gewerkt en geleefd heb⇲.

Here she comes, you better watch your step

She's going to break your heart in two, it's true...

Little boy, she's from the street

Before you start, you're already beat

She's gonna play you for a fool, yes it's true

'Cause everybody knows,

She's a femme fatale.

—  The Velvet Underground & Nico, in ‘Femme Fatale’⇲.

In een inleidend stukje⇲ toonde ik aan dat het voor een schrijver maar weinig zin heeft om vandaag nog zelf een roman noir te schrijven. ChatGPT doet het⇲ in zijn plaats en in minder dan geen tijd. Wat rest de schrijver dan nog te doen? Ook daarop geeft ChatGPT me een antwoord: ‘verdwalen, treuzelen, blijven twijfelen.’ 

verdwalen

 

ze is als in haar jurk gegoten 

met een sjaal 

die haar adembenemende boezem op geen enkele manier verhult 

voor me zit een vrouw met klasse 

helemaal opgespoten en bijgesneden 

om te beantwoorden aan de smaak 

van heren met geld

haar platte taal alleen verraadt dat ze de kaaihoer is

ze zegt

ge hebt een mannelijke antiheld 

met name gijzelf

ge hebt een femme fatale 

met name mijzelf 

ge hebt nu genoeg voor een echte roman noir  

en terwijl ze naar 't werk trekt 

denk ik

nu is ’t aan mij om te verdwalen in taal 

getreuzel en in twijfel  

(waarna ik de terugweg afleg)  

in twijfel en getreuzel

is ’t nu aan mij om te verdwalen in taal

denk ik

en terwijl zij naar ’t werk trekt

heb ik 

zegt ze

genoeg voor een echte roman noir 

met name haarzelf

als een femme fatale

en met name mijzelf

als een mannelijke antiheld

en haar platte taal die verraadt dat ze de kaaihoer is

voor heren met geld

die beantwoorden aan haar smaak

helemaal opgespoten en bijgesneden

als een vrouw van klasse die voor me zit

die haar adembenemende boezem op geen enkele manier verhult

met een sjaal

als in haar jurk gegoten is ze

 

Flor Vandekerckhove⇲

OP ’T EINDE van 2020 ontwierp ik een nieuwe manier van schrijven⇲. Verdwalen is op die manier geschreven. Mij kwam het toen ook toe deze nieuwe manier een naam te geven, alsmede er de vereisten van in steen te beitelen: proza in de vorm van een vers, afgekort provovers (mv. provoverzen? de beoefenaar ervan: een provoversaal?) Dat provovers werd door mij geijkt in vier geboden. (1) het is een drabble, het telt exact honderd woorden, titel niet inbegrepen; (2) de titel van het provovers bestaat uit één woord; (3) leestekens ontbreken, alsook kapitalen (behalve als het een eigennaam betreft); (4) de vorm van het provovers kenmerkt zich door lijnafbrekingen, dermate georganiseerd dat ze het lezen faciliteren. Visueel maken die lijnafbrekingen er een vrij vers van — een proza+ — dat de lezer kan savoureren als ware ’t eenvoudige poëzie van het soort dat een spreker gemakkelijk parlando ten gehore brengt. Bij uitgeverij De Lachende Visch verscheen in 2023  Gesprekken met Polleke, een verzameling van vijftig prozagedichten en vijftig dergelijke provoverzen. Zoals alle e-boeken van De Lachende Visch is ook Gesprekken met Polleke gratis. Mail erom (vermeld de titel en zeg of je ’t in pdf of epub wilt hebben): liefkemores@telenet.be⇲.