Een schrijver word je niet in één twee drie, het duurt vele jaren vooraleer je het onder
de knie hebt. Daar hebben die twee oude heren de tijd niet meer voor, dus stappen ze
in stilte verder. Ik kijk ze na tot ze uit ‘t zicht verdwenen zijn. Meer dan een
fait divers is dit op ’t eerste gezicht niet, maar toen ik dit verhaal begon te schrijven dacht ik dat het over
een zelfmoord zou gaan. Dat blijkt een vergissing
te zijn, tot mijn verwondering is er niemand die zichzelf doodt. Is dat niet merkwaardig?
Flor
Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten