 |
|
— Links op de achtergrond het restaurant Plassendale, rechts mijn
sigarettendoosje. —
|
Dit is wie ik ben! Zo zit de wereld in elkaar! Daar ligt mijn toekomst!
In het leven van elke mens komt er een moment waarop alles duidelijk wordt. De
Amerikaanse schrijfster Joy Williams noemt dat moment anamnesis, ‘teweeggebracht door het ingrijpen van de
Heilige Geest’, maar ik weet niet of dat waar is.
Dat moment komt altijd onverwacht en soms ook heel ongelegen. Mij overkwam
het in een gehucht dat Plassendale heet, in een restaurant dat, omdat het daar
gelegen is, eveneens Plassendale heet.
In die tijd mocht je in een restaurant nog roken, er werd nog in
Belgische franken afgerekend. Je kunt je voorstellen hoe lang ’t geleden is.
Ik was er gaan eten op kosten van meneer Delanghe, en helaas ook in
diens gezelschap. De borden waren afgeruimd, ’t was tijd voor de koffie en daar
hoorde een sigaret bij.
Omdat kant & klare sigaretten voor mij onbetaalbaar waren rookte ik shag. Ik had zo’n doosje waarin een voorraadje zat en vloeitjes, en met dat doosje kon je een sigaret draaien. Klap, zei het dekseltje, en er sprong een welgevormde sigaret uit. Als ik al iets mis van ’t roken, dan is ’t dat doosje.
Omdat kant & klare sigaretten voor mij onbetaalbaar waren rookte ik shag. Ik had zo’n doosje waarin een voorraadje zat en vloeitjes, en met dat doosje kon je een sigaret draaien. Klap, zei het dekseltje, en er sprong een welgevormde sigaret uit. Als ik al iets mis van ’t roken, dan is ’t dat doosje.
Ik zette het op tafel en wilde aan het ritueel beginnen, maar meneer
Delanghe onderbrak me met deze sissend uitgesproken woorden: ‘Steek dat weg! ’t Zit hier vol met klanten
van me.’ Verschrikt keek ik om me heen. Hij stak me vlug een Marlboro toe
en ja, toen was het daar opeens: mijn moment!
Terwijl niet alleen ik, maar ook meneer Delanghe, alsmede al zijn
klanten in dat restaurant een filtersigaret opstaken, werd alles me duidelijk.
Dat ik mijn tijd aan het verdoen was bijvoorbeeld, dat meneer Delanghe een luxueus
blok aan mijn been was, dat ook de shag voor mij onbetaalbaar duur zou worden, dat er
een witte kassa in restaurants zou komen, dat het klimaat zou veranderen en dat
de GB op den duur Carrefour zou heten, dat ik moest ophouden met roken, dat
bosbranden, files en overstromingen dagelijkse kost zouden worden, dat
Russische vrouwen zich op ‘t internet aan mij zouden presenteren in de hoop er
een frank aan over te houden, dat Bob Dylan de Nobelprijs zou winnen, dat
koning Boudewijn geen lang leven beschoren was en zijn opvolger wel, dat Stefan
Hertmans in ‘t Engels vertaald zou worden, dat de goden wel degelijk
kosmonauten waren en dat Google dit verhaal tot bij u zou brengen. Zo’n moment
was dat!
Flor Vandekerckhove
(*) Meer verhalen met meneer Delanghe:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten