Così fan tutte (Over porno 6)

Zo doen ze allen, dat is de letterlijke vertaling van het Italiaanse Così fan tutte. Aangezien allen in ’t Italiaans vrouwelijk is, mag je ’t ook vertalen als alle vrouwen doen het. Dat is wat de opera Così fan tutte ons trouwens laat geloven. Twee zusjes worden door hun vrijers op de proef gesteld en ja, tussen de aria’s door blijkt dat ze tot ontrouw te verleiden zijn. Besprekingen van die opera prijzen steevast Mozarts muziek en bekritiseren even steevast de tekst van Lorenzo da Ponte, een libretto dat zwak, lichtzinnig, immoreel en vrouwonvriendelijk, -vijandig zelfs, genoemd wordt.

Willen dat nu net woorden zijn waarmee ook porno bekritiseerd wordt. Dat moet ook de Italiaanse regisseur Tinto Brass opgevallen zijn. Hij heeft een groot deel van zijn oeuvre aan het genre van de seksfilm gewijd. Of die films onder porno dan wel onder erotiek gecatalogeerd moeten worden is voer voor discussie. En omdat ik die liever uit de weg ga omschrijf ik ze, naar analogie met Feel-Good Movies, met de zelf verzonnen term Feel-Hot Movies.

In 1992 brengt Tinto Brass zijn eigen Così fan tutte uit, a.k.a. All Ladies Do It. De openingsscène laat geen twijfel: de muziek die we horen is de ouverture van Mozarts opera. Het beeld dat we zien is daarentegen zeer Tinto Brass: Diana komt thuis in een outfit die letterlijk niets aan de verbeelding overlaat. Na exact vijftig seconden wordt Mozart de mond gesnoerd: vanaf nu is Così fan tutte alleen nog Tinto Brass. 
We bevinden ons te midden de hogere middenklasse van Rome. Even hardwerkende als saaie echtgenoten worden bedrogen door even mooie als frivole echtgenotes. Erg geschikt daarvoor zijn libertijnse fuiven waarop halfnaakte dichteressen uit hun oeuvre voorlezen onder het goedkeurend oog van de notabelen, inclusief de kardinaal. 
U begrijpt dat de film het niet van zijn subtiliteit moet hebben. Tinto Brass houdt zich geenszins in; hij heeft iets met indrukwekkende derrières, schaamhaar (in de sixties door ons lusthaar genoemd) en… okselhaar, wat hij ons dan ook overvloedig toont, bijvoorbeeld in de lingeriewinkel waar Diana werkt, winkeltoestanden die geïnspireerd lijken door het hilarische Britse feuilleton Are You Being Served. Al die uitvergrotingen werken wel bij Brass: wat we zien is èn geestig èn prikkelend, voorwaar een zeldzame combinatie in dat genre.

Diana gebruikt haar avontuurtjes om echtgenoot Paolo achteraf met enige dirty talk te plezieren, iets waar hij wel pap van lust. Tussen die twee loopt het lange tijd gesmeerd, maar alleen omdat ze hem in de illusie laat dat haar vuile praat op fantasie berust. Dat verandert nadat Diana in Venetië een bezoek brengt aan het merkwaardige heerschap Alphonse Donatienne die zichzelf pirate d’amour noemt. In zijn vertrekken introduceert hij Diana in het pleizier van het kontneuken.  Waarna, zo hebt u misschien ook al, persoonlijk en aan den lijve ondervonden, alles anders wordt…

Flor Vandekerckhove