De
IJslandvaart maakte het huwelijksleven in de vissersgezinnen niet altijd even gemakkelijk, maar je
kunt evenmin zeggen dat het allemaal kommer & kwel was. De mannen waren lange tijd van huis weg, waardoor de vrouwen er alleen voor stonden, maar die
uithuizigheid hield wel de liefde vers. Ook in het echtelijke bed van Camiel De
Visscher en Maria De Commeere — twee vijftigers — werd nog altijd veel en
lekker gevrijd.
Dat
we het seksleven van die twee zo goed kennen, komt doordat de rijhuizen in de
oude visserswijk erg gehorig waren. Telkens wanneer De Visscher vanuit IJsland
thuisgekomen was, werden de buren uit hun slaap gerukt door Camiel die bij het
klaarkomen steevast luidkeels de naam van zijn echtgenote uitschreeuwde: MARIAAAAAAA!
Waarop het haar beurt was om klaar te komen en met hoge stem te roepen:
‘CAMIIIIIIIIIIIIIEL’ Het was een gewoonte als een ander en de buren hadden
ermee kunnen leven, ware het niet dat het verschillende keren per nacht
gebeurde. En telkens galmde het weer over de daken: MARIAAAAAAA! Uit hun slaap
gerukt restte de buren vervolgens niets anders dan te wachten tot de kreet
beantwoord werd: CAMIIIIIIIIIIIEL!
Dat
ging zo door tot 12 april van dat vermaledijde jaar. Klokslag twaalf had
de stem van Camiel over de ingeslapen wijk geklonken: ‘MARIAAAAAAA!’ De buren
links en rechts van het huis, alsmede die van de overkant, schrokken die nacht
al voor de tweede keer wakker. Her en der klonk een ingehouden
vloek. Gewoontegetrouw wachtte de straat vervolgens op Maria’s
antwoord. Vader ging eens plassen, moeder controleerde eens te meer de
wekker. Terwijl vader op de terugweg de koelkast opentrok, keek moeder door een
kier in het rolluik om te zien welk weer het was. Maar wat komen moest, kwam
niet. De kreet van Camiel werd niet beantwoord en een uur later lag iedereen
weer te slapen. Iedereen, behalve Camiel. Die dood was. En Maria die stilletjes
en liefdevol, zonder dat iemand ’t horen kon, zijn naam murmelde: Camiiiiel. Meer
valt hier niet over te vertellen, maar ’t is toch een mooi verhaal.
Flor
Vandekerckhove
[Dit
verhaal past in een project waarmee ik vissersverhalen opnieuw tot leven wil
wekken. Wie in de rechterkolom van de blog op het label ‘Verhalenproject
2015-16’ drukt, vindt elders soortgelijke verhalen. Het bovenstaande verhaal is
een bewerking van een stuk dat ik eerder schreef. Ik heb het nu naar de
visserij toe herschreven en fel ingekort.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten