De pikzwarte lucht was niet te splijten, hoezeer de bliksem dat ook probeerde. Dit was mijn kans. Ik liet de boel de boel en fietste naar het het kruispunt. Het riool kon de stortvloed niet slikken, de bliksem sloeg in op een elektriciteitscentrale. En toen het onweer uitgeraasd was kon ik alleen maar constateren dat ik tot op mijn blote lijf doordrenkt was. Maar na die dag werd alles wel anders. Mensen die me nooit een blik gegund hadden, groetten me nu met de glimlach. Mijn tijdschrift, dat altijd een kwakkelend bestaan geleid had, kreeg een toevloed van abonnees en nieuwe medewerkers boden zich aan. Ook kon ik vanaf toen alle liedjes van Will Tura zingen, achterstevoren.
 |
26 stukjes van de queeste werden verzameld in een boekje en verlucht met passende foto’s. 70 bladzijden puur Vlaams speurwerk in alle hoeken & kanten van ’t land, een scheve zoektocht naar de eigen identiteit. Met een voorwoord van Jan Loones↗︎. Het boekje (e-boek, pdf) is gratis voor wie erom vraagt. Doe het nu via liefkemores@telenet.be. — |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten