 |
Drie keer geplukt van ’t internet. De Folk Blues & Jazz House in de Brabantstraat Oostende. Het café was de opvolger van de legendarische kunstkroeg Chèvre folle↗︎. |
MAURICE WAS TAXICHAUFFEUR en ik was bevriend met JP, zijn zoon. Dus
dacht ik: als ik Maurice vraag om me naar zijn zoon te rijden, zal hij dat
wel doen. Ik toog naar diens huis en zei: Maurice, ik moet naar je zoon toe, die zit in de Folk. Zou je ’t erg
vinden om me daar naartoe te brengen? Hij nam de autosleutels en we reden naar
Oostende, naar de Brabantstraat. Bij ’t uitstappen vroeg ik hem, voor de vorm, hoeveel mijn schuld was. Honderd frank, antwoordde hij. Ik schrok, ik had het, zoals gezegd, alleen voor de vorm
gevraagd. Maurice had, mijns inziens, moeten
antwoorden dat het gratis was, een vriendendienst. Ik telde mijn geld en zag dat ik maar tachtig op zak had. ’t Is goed, zei Maurice, geef me die
tachtig. Daar stond ik, in Oostende, voor de deur van de
Folk, zonder geld. Door de altijd vuile ruiten keek ik naar binnen. Iedereen was er. Ik trok de deur open en riep luid: tournée générale!
Niemand keek op, niemand zei iets. Melanie zong: Oh, I wish that I could find a good book to live in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten