Klein Charleroi (II)

Er wordt mij een misdrijf ten laste gelegd, ik word verdacht van feiten strafbaar met gevangenisstraf van 1 jaar of meer, maar ik ben niet van mijn vrijheid benomen. Ik heb er hier eerder al iets over geschreven en ook Het Laatste Nieuws heeft er over bericht: ‘Bij een inval in een appartement in de Brusselstraat in Bredene haalde de politie gisterenmiddag een wietplant naar buiten. Rond 16 uur stopten combi's en een bestelwagen van het labo van de federale politie aan het appartement en trokken ze de woning van F.V., een zestiger binnen. Na onderzoek kwamen ze naar buiten met één wietplant en een doos waarin medicatie en vloeibare stoffen zaten. De inval gebeurde in opdracht van het parket van Brugge. Achteraan het appartement zou er een atelier liggen waar de drugs mogelijk gevonden werden. F.V. was niet thuis bij de inval. "We hebben hem 's morgens gezien. Hij zei dat hij niet veel tijd had omdat hij de trein moest halen om zijn zoon in Gent te bezoeken", klinkt het in de buurt. "F.V. woont er alleen en is heel vriendelijk. Het zou ons verbazen mocht F.V. met verboden zaken bezig zou zijn." Volgens andere buurtbewoners rook het in de buurt van het appartement soms naar wiet. Het parket kon gisteren enkel bevestigen dat er een gerechtelijk onderzoek lopende is.’ Reporter JHM heeft het gebeuren goed beschreven. Alleen de passus over ‘een doos medicatie en vloeibare stoffen’ is zwak. Meer dan aspirine en sprankelend water van het onvolprezen merk Everyday heb ik niet in huis.

Ik blijf met een vraag achter. Wie heeft de overheid op het idee gebracht? Mijn buren — als er in deze blog een woord in kleur staat, dan moet je daar op klikken hé! — staan boven alle verdenking: wij klikken niet (behalve als er een woord in kleur staat). Mijn vermoeden gaat uit naar de nochtans sympathieke dakwerkers die op de belendende garages aan ’t werk zijn, medemensen waarvan je toch zou denken dat ze zich verre van de politie houden. Wat me dan weer herinnert aan een dagboekfragment van de gebroeders Goncourt die op 20 februari 1857 schrijven: ‘Drie klassen mensen in de huidige wereld. Aan de top de oplichters die de macht hebben — in het midden de getemde kruideniers — en beneden het volk dat dat hele fraaie gezelschap op een goede dag in één hap zal verslinden.’ Zouden volkse dakwerkers vandaag niet langer van getemde kruideniers te onderscheiden zijn? Ik twijfel een beetje, want dan zouden die Goncourts er met hun voorspelling ferm naast geslagen hebben. ‘k Zal die dakwerkers eens vragen wat zij er zelf van denken.

Flor Vandekerckhove
PS.: In de onderstaande reacties leest u dat iemand zich afvraagt waarom 'bescheiden klussers als politieschuw afgeschilderd worden'. Dit is niet wat ik schrijf. Wat ik schrijf is dat ik van die mensen denk dat ze zich 'verre van de politie houden'. Maar om op de waaromvraag van deze dame te antwoorden: ik denk dat ze zich daar ver van afhouden omwille van dezelfde reden als ik dat doe en u hopelijk ook: we klikken niet! Dat lijkt me een gezonde grondhouding te zijn tussen mensen die elkaars gelijken zijn. Misschien vindt deze mevrouw dat dit pseudo-intellectueel gewauwel is, maar zelf denk ik dat al het gedoe met kliklijnen, dat momenteel zo'n opgang maakt, ons naar een maatschappij leidt waarin ik niet wil leven, en u wellicht evenmin.