ER ZIJN van die mensen. Ze gaan zich te buiten aan stambomen. Ze zoeken naar voorvaderen en waar het spoor doodloopt proberen ze ter plekke met een voormoeder weg te geraken en vandaar weer met haar vader enzovoort. Zodoende strandt mijn stamboom in Aartrijke waar Stevin Ygghebrechts omstreeks 1370 ter wereld komt. (°) Hij en zijn Magritte zijn mijn edelouders. In die tijden neemt men het met de spelling niet zo nauw, Ygghebrachts, Inghelbrechts, Inghelbrecht, Enghelbrecht, Engelbrecht… Ik bespaar u de details, maar weet dat mijn geslacht vierhonderd jaar na grondlegger Stevin nog steeds in Aartrijke woont. Ook daarna is er nauwelijks sprake van mobiliteit, zo weinig zelfs dat ik me nog met Aartrijke verbonden voel: zijn beemden, zijn akkers, zijn schrijvers.
Zo’n Aartrijkse auteur is F.R. Boschvogel (°1902 - 1994). In 1948 verschijnt zijn roman Niet wanhopen Maria-Christina, waarin de Aartrijkse Andries Enghelbrecht (!) een hoofdrol speelt. Meteen vraag ik me af: voel ik verwantschap met die Andries? In het eerste hoofdstuk ontdek ik al een mij bekende familietrek: De blik van molenaar Andries ‘boort naar de grote tuin achter het huis. Daar loopt Johanna-Franciska in haar bleekblauw onderkleed met de wasmand rond. Om de tuin staat een zware beukenhaag. De vrouw kan zich veilig wanen achter de beslotenheid dezer muurdikke omheining. Maar hoog boven haar loert het geboeid oog van hoofdman Andries Engelbrecht naar de blote armen, die zo zwierig de was uithangen, naar 't welgedane lijf vol speelse weister. Iets van 't gonzen der molenstenen vaart door zijn bloed en een wellustige glimlach bloeit op de mond.’ Nu wil ik ook weten hoe het afloopt. Geoefend als ik ben in het diagonaallezen, zoek ik het een rotvaart uit. Dacht ik het niet, Andries gaat aan wellust en drank ten onder. En aan noeste arbeid, alsof dat alles goedmaakt. Geen twijfel mogelijk: familie!
Flor Vandekerckhove⇲
Flor Vandekerckhove⇲
F.R. Boschvogel. Niet wanhopen, Maria-Christina. (historische roman) 1948. Uitgeverij Lannoo, Tielt. -390 pp. Met een tekening van Jozef Speybrouck bij het begin van elk hoofdstuk. 1957: 2de druk Arbeiderspers Reinaert romanreeks nr 96. Omslagontwerp: Harry Lindy. (1951: Vertaald in het Duits door Hans Heinrich Reykers als Nicht verzweifeln, Maria-Christina. Uitgever: Pattloch, Aschaffenburg.)
